Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής που εξέτασε το σύμφωνο συμβίωσης στις 15.10.08, κανένας δεν έθεσε θέμα αντισυνταγματικότητας. (αναλυτικά για τις τοποθετήσεις βουλευτών στους gay super hero , απέναντι πεζοδρόμιο και e-lawyer.
Εκτός από λίγες φωνές (που πάντως δε μίλησαν για γάμο) που έθεσαν το θέμα της μη εφαρμογής του συμφώνου κ στα ομόφυλα ζευγάρια, η υπόλοιπη συζήτηση κινήθηκε στα πλαίσια αντίληψης, ηθικής, κατάρτισης και επιχειρηματολογίας μεσημεριανής εκπομπής.
Κατάσταση απογοητευτική. Όχι μόνο για τους ομοφυλόφιλους. Όχι επειδή είμαστε το 10% του πληθυσμού -ας αφορούσε και το 30% ή το 0,1%, δεν έχει σημασία.
Το θέμα είναι ο πολιτικός μας πολιτισμός. Γενικά. Με πόση ευκολία παραβλέπουν τη νομιμότητα και απαξιώνουν το Σύνταγμα κ το ευρωπαϊκό δίκαιο. Νομίζουν πως είναι υπεράνω αυτών (και όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση). Πως οι αποφάσεις τους προκύπτουν βάσει της σκοπιμότητάς τους -οικονομικής κ εννοούμενης "κοινωνικής". Όχι.
Η ισονομία, ο σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι αυτοσκοπός. Δεν (πρέπει να) ερμηνεύονται ούτε βάσει των αντιλήψεων της πλειοψηφίας, ούτε βάσει της προσωπικής αισθητικής ή ηθικής κανενός.
Οι επιταγές του Συντάγματος (ή του Διαφωτισμού αν θέλετε) δεν έχουν εκπληρωθεί.
Και αυτό δεν αφορά μόνο το θέμα του γάμου ή συμβίωσης των ομοφυλόφιλων. Ούτε μόνο τις γενικότερες διακρίσεις εις βάρος gay λεσβιών, τραβεστί κ τρανσεξουαλικών.
Αφορά τα παιδιά (ενδεικτικά: εγκύκλιοι για το ντύσιμο μαθητών, μέτρα εσωτερικής τάξεως, τραγικά ελλιπής προστασία παιδιών σε προβληματικές οικογένειες), αφορά τις γυναίκες, τους άντρες, τους ηλικιωμένους, τους πρόσφυγες, τις εθνικές κ φυλετικές μειονότητες, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους τυφλούς, ανθρώπους με νοητικά προβλήματα, με ψυχιατρικά προβλήματα
αφορά τους πάντες.
***Χρειαζόμαστε μια νέα "αλλαγή";
*** Κάποια στιγμή να δούμε και το ζήτημα του στρατού
***Τι απέγινε η συζήτηση για διαχωρισμό εκκλησίας κράτους;
***Αλήθεια που θα ήμασταν σήμερα σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς την Ε.Ένωση -και πολύ περισσότερο χωρίς το ΔΕΚ;;
*** Δε θα έπρεπε οι βουλευτές να ήξεραν το Σύνταγμα;;; Αμφιβάλλω αν οι μισοί έχουν ιδέα από βασικές αρχές. Να κάνουν μάθημα!
(Καλά, μην κάνεις έτσι. Εμένα πάντως μου έλειψε)
(η φωτό είναι από philosophical-mirage.blogspot.com/
τα φωτομάγαζα δικά μου)
η αξιοπρέπεια άργησε μια μέρα
Απο
Ανώνυμος
ετικετες:
ανθρώπινα δικαιώματα,
επικαιρα,
ομοφυλοφιλία,
πολιτική
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχολια:
καλά τα λές, θα επαναλάβω όμως κάτι που έγραψα και σε άλλο μπλόγκ και φυσικά έμεινε ασχολίαστο από όλους.
Όταν ήρθε η ώρα να κάνουμε μια διαμαρτυρία στο Σύνταγμα για την δίκη των 2 ζευγαριών, μαζεύτηκαν λιγότερα από 100 άτομα. Όλοι είχαμε δουλειές, να παραδώσουμε μαθήματα στη σχολή, να πάμε gym κ.λ.π.
Έτσι δεν διεκδικούνται δικαιώματα. Αν πηγαίναμε όσοι πήγαμε στη ΜΑντόνα έξω από το Σύνταγμα, θα κάναμε μια αίσθηση. Αδιαφορούμε οι ίδιοι για τα δικαιώματά μας και θέλουμε μετά να μας δώσουν σημασία ένα μάτσο αρτηριοσκληρωμένοι ψηφοθήρες. Για ποιό λόγο να το κάνουν?
* mahler, θυμάμαι που το σχολίασες. Ήθελα να σου απαντήσω. Η απάντηση εμπεριέχεται έμμεσα στο ποστ αυτό.
Πορείες κ συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας... Νομίζω ότι είναι ξεπεσμός να κατεβαίνουμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε τη νομιμότητα. Θα ένιωθα ότι "νομιμοποιώ" τη στάση τους, αφού με μια συγκέντρωση θα έθετα το θέμα στο επίπεδο του υποκειμενικού. Δεν είναι όμως. Σε πορεία κατέβαινα για κάτι που θα αφορούσε διακριτική ευχέρεια.
Θυμάμαι τον Χριστόδουλο, με το λάβαρο της Αγίας Λαύρας στο Σύνταγμα και τα 2 εκατομμύρια υπογραφές. Μια εντελώς αντίστροφη κατάσταση: όταν πολύς κόσμος ζητούσε το παράνομο, κ επικράτησε το νόμιμο.
Η ενδεδειγμένη οδός για το ζήτημα είναι αυτό που έκαναν τα παιδιά κ ο δήμαρχος στην Τήλο, αυτό που έκανε η Φιλελεύθερη Συμμαχία με την προσφυγή.
Και όχι δε θα πήγαινα σε συγκέντρωση/πορεία διαμαρτυρίας για θέμα που εκκρεμεί στα δικαστήρια. Αν βγει απόφαση που θα ακυρώνει το γάμο, ΤΟΤΕ θα κατέβω.
Προσυπογράφω περί Σημίτη. Όσον αφορά το θέμα του γάμου, θεωρώ πως είναι άκυρο και να το συζητάμε καν, από τη στιγμή που δεν μας αναγνωρίζουν ούτε τα ελάχιστα δικαιώματα νομικής, οικονομικής και κοινωνικής κάλυψης απέναντι στους συντρόφους μας μέσω του συμφώνου συμβίωσης. Φυσικά όσο εμείς άγουμε και φέρουμε ως ομοφυλόφιλοι μόνο τα βράδια στο Γκάζι, κανένας πολιτικός δεν πρόκειται να πάρει την πρωτοβουλία για μας. Ας μάθουμε πρώτα να προασπίζουμε τα δικαιώματα μας εμείς οι ίδιοι και μετά έρχεται και η νομοθετική κατοχύρωση
@mecomitsos
δηλαδή ο εργάτης που κατεβαίνει στο δρόμο διεκδικώντας τα δικαιώματα του είναι ξεπεσμός?????
* Ethan
δεν είναι κακό να θέλουμε το περισσότερο. Και να σπρώχνουμε με τα όρια του αυτονόητου κ της κανονικότητας. Και θα ήθελα ρε συ να ήταν οι πολιτικοί ένα βήμα μπροστά από την κοινωνία! Ή την gay κοινότητα..
(Μη ξεχνάμε ότι όταν οι γυναίκες διεκδικούσαν ισότητα ήταν δεδομένο κ αποδεκτό εξ αρχής ότι ήταν γυναίκες.. Εμείς έχουμε μεγαλύτερο δρόμο.
Πάντως έχουμε προχωρήσει: πριν λίγα χρόνια το ζητούμενο ήταν η προσωπική αποδοχή -τώρα μιλάμε για τη δημόσια παρουσία μας, νομική κατοχύρωση κλπ
* η προάσπιση των δικαιωμάτων μπορεί να έχει διάφορες μορφές κ μεθόδους)
* mahler
η αναξιοπρέπεια του τίτλου του ποστ αφορούσε τους βουλευτές. αντίστοιχα κ ο ξεπεσμός που είπα αφορούσε τον πολιτικό πολιτισμό μας -εννοώ ότι δε θα έπρεπε καν να χρειάζεται να διεκδικήσουμε το αυτονόητο.
(τώρα για τους εργάτες, το έθεσες πολύ γενικά. Έχουν κανένα αλάθητο; ό,τι κι αν διεκδικούν, όπως κ αν το διεκδικούν;)
** αυτό που με προβληματίζει είναι γιατί το pride μάζεψε τόσο κόσμο σε αντίθεση με τη διαμαρτυρία στο Σύνταγμα... Καμιά ιδέα?
Απλά ένα σχόλιο για αυτά που έγραψες περί παιδιών. Πρόσφατα ο συνήγορος τους παιδιού κάλεσε κάποιες οργανώσεις που εκπροσωπούν μαθητές με ιδιαιτερότητες. Συγκεκριμένα τους ανάπηρους μαθητές, τους μετανάστες και τους μαθητές που ανήκουν σε μειονότητες (τσιγγάνοι, μουσουλμάνοι κτλ). Για τους μαθητές που είναι (ή θεωρούνται από τους συμμαθητές τους) διαφορετικής σεξουαλικότητας και αυτά που μπορεί να αντιμετωπίζουν στο σχολείο ούτε κουβέντα. Πόσο μάλλον που οι συγκεκριμένοι δύδκολα μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από γονείς, καθηγητές κτλ.
Για όλους τους θεσμούς είμαστε απλά αόρατοι. Αυτό είναι που πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε με κάθε τρόπο.
* gay super hero
πολύ θετικό όλο αυτό! αργά, αλλά εξελισσόμαστε.
*τουλάχιστον το θέμα των ομοφυλόφιλων βγήκε πλέον στο προσκήνιο
Δημοσίευση σχολίου