ναύτης έσφαξε τον φίλο του

ΝΕΑ, 8 Απριλίου 1975 γράφει ο Μανώλης Μαθιουδάκης κλικ για μεγέθυνση αποκομμάτων ή πληκτρολογημένο το κείμενο αμέσως μετά:

" ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ έγκλημα, με όλα τα στοιχεία του σαδισμού και της εκδικητικότητας, είναι αυτό που διαπράχθηκε προχθές σε γκαρσονιέρα της οδού Ρέας 1 (Καλλιθέα).

ΤΟΣΟ ο δράστης, όσο και το θύμα χαρακτηρίζονται ως ανώμαλοι, μ’ όλα εκείνα τα ψυχοπαθολογικά γνωρίσματα των ανθρώπων του είδους.

ΑΒΥΣΣΑΛΕΟΣ ο ψυχικός κόσμος του εικοσάχρονου δράστη Χρήστου, ναύτη. Διεστραμμένη η ζωή του θύματος Ανέστη, 22 χρονών, επίσης ναύτη.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥΣ

ΤΙ ΣΥΝΕΔΕΕ, όμως τους δύο νέους; Ένα ακαταμάχητο πάθος, που είχε σαν κατάληξη το σεξουαλικό έγκλημα.

Ο Χρήστος, την Τρίτη στις 8.30, έσφαξε το φίλο του Ανέστη, αφού προηγουμένως προσπάθησε να τον στραγγαλίσει με κορδόνι.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ διαλευκάνθηκε 24 ώρες μετά τη διάπραξή του. Οι αστυνομικοί της Γενικής ασφάλειας Αθηνών Σ.Τ., Ν.Γ. και Κ.Λ., προσανατολίστηκαν, από την αρχή, σωστά. Από τους υπόπτους ξεχώρισαν έναν: τον Χρήστο. Στο όνομά του σχηματίστηκε κόκκινος κύκλος και άρχισαν επίμονες αναζητήσεις για την ανεύρεσή του, κλιμακώθηκαν δε στην Αθήνα και τα προάστια.

ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ;

ΣΤΗΝ πιο κρίσιμη στιγμή, όμως, παρουσιάστηκε στο προσκήνιο ο δικηγόρος Β.Π. Στις 4 το απόγευμα δέχθηκε στο σπίτι του την επίσκεψη του δολοφόνου, τον οποίο συνόδευε η μητέρα του. Πέντε ώρες αργότερα, ο δράστης, στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών σπάραζε από κλάμα, γιατί «είχε χάσει τον Ανέστη του»!

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ είναι άτομο με ανώμαλο ψυχικό κόσμο. Το έγκλημα που διέπραξε είναι χαρακτηριστικό. Σε τέτοια εγκλήματα, όσο και αν θέλη κανένας, δεν μπορεί να βρή ελαφρυντικά.

Το άγριο έγκλημα έγινε στη γκαρσονιέρα του θύματος, στην οδό Ρέας 1 (Καλλιθέα). Εκεί συζούσαν οι δυο ναύτες όταν έπαιρναν άδεια και έβγαιναν από τα καράβια, στα οποία υπηρετούσαν. Ο Ανέστης ήταν ο ενεργητικός. Ο Χρήστος ο παθητικός.

ΚΥΚΛΟΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ

Το άγριο σεξουαλικό έγκλημα ήταν η κατάληξη μιας τυχαίας γνωριμίας που ξεκίνησε από το πεζοδρόμιο της οδού Φιλελλήνων το 1974, για να διαγράψη έναν κύκλο ακολασίας και να καταλήξη, μ’ ένα αποτρόπαιο έγκλημα στη γκαρσονιέρα της οδού Ρέας 1.

Ο δολοφόνος είχε εμφάνιση παιδιού. Θα μπορούσε να είχε επιτυχίες στον γυναικόκοσμο, αλλά η φύση διαφορετικά θέλησε να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του. Ποτέ του δεν μπόρεσε να αποκτήσει φιλενάδα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αισθανθή μίσος για τα ζώα.

Ξεσπούσε στις γάτες. Ήταν απόλαυση γι’ αυτόν μα τις πνίγη με τα χέρια του, όπως προσπάθησε, στην αρχή να πνίξει τον φίλο του. Αισθάνεται φοβερή αποστροφή για τα αίματα και αυτός είναι ο λόγος που στο έγκλημα χρησιμοποίησε βρόχο.

-Μπόρεσα και τον έσφαξα, μου είπε, γιατί ήταν σκοτεινά στο δωμάτιο και έτσι δεν έβλεπα τα αίματα.

ΣΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ

Τον δράστη συνάντησα χθες στις 8 το βράδυ, μία ώρα πριν τον παραδώση ο δικηγόρος Β.Π. στην αστυνομία. Ο δράστης είχε καταφύγει στο σπίτι του δικηγόρου στην λεωφόρο Κηφισίας 27.

Ο Κ.Π. κατάφερε να του εκμαιεύσει το αποτρόπαιο έγκλημα που είχε διαπράξει και όταν είχε θεμελιωμένη την πλήρη ομολογία του, τον παρέδωσε στην αστυνομία.

Στο σπίτι του Κ.Π. ο δολοφόνος συνοδευόμενος από τη μητέρα του, στις 4 χθες το απόγευμα. Κανένας δεν ήξερε ως εκείνη τη στιγμή ότι ήταν ο άνθρωπος που έσφαξε τον ναύτη Ανέστη. Ο Χρήστος πήρε τον Κ.Π. σε ιδιαίτερο δωμάτιο. Εκεί, όταν βρέθηκαν μόνοι, του μίλησε για… τον έρωτά του με τον Ανέστη και του αποκάλυψε, ότι εκείνος ήταν ο δολοφόνος!

ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Στο μεταξύ, η αστυνομία βρισκόταν σε παράλληλο δρόμο. Ο δολοφόνος, από στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι αστυνομικοί Σ.Τ. και Ν.Γ., ήταν πρώτος στον κατάλογο των υπόπτων. Οι αστυνομικοί αναζητούσαν παντού τον Χρήστο, ο οποίος, όμως ούτε στο πολεμικό «Ναυκρατούσα», όπου υπηρετούσε, είχε παρουσιασθή, αλλά ούτε και στο σπίτι του, Ελευθερίου Βενιζέλου 17 (Μοσχάτο). Ο κλοιός είχε στενέψει, αλλά πριν κλείσει ο δικηγόρος έκλεψε την … παράσταση.

Εκεί λοιπόν, στο διαμέρισμα του Κ.Π. συνάντησα χθες το βράδυ το δολοφόνο. Ήμουν ο δεύτερος που μίλησε μαζί του. Πρόκειται για ένα παιδί με περίεργες ψυχικές καταστάσεις, που κρατιόταν στα πόδια του μόνο με ηρεμιστικά.

Ο ταραγμένος ψυχικός κόσμος του δεν γαλήνευε με τίποτα. Κρατούσε στα χέρια του μια φωτογραφία του Ανέστη, τη φιλούσε και έκλαιγε. «θέλω τον Ανέστη μου»! σπάραζε. Κάποτε κάλμαρε. Δύσκολη συνεννόηση μαζί του. Στην κουβέντα μας τον καθοδηγούσε το βλέμμα του Ανέστη.

ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ

-Πότε γνωριστήκατε;

-Το 1974 στην οδό Φιλελλήνων. Με πείραξε ο Ανέστης και ανταποκρίθηκα…

-Μετά;

-Ακολουθήσαμε τη μοίρα μας. Τον ερωτεύτηκα μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Πήγαινα τακτικά στο διαμέρισμά του και κάναμε συντροφιά. Ο Ανέστης, όμως, τον τελευταίο καιρό ξενοκοίταζε. Το είχα διαπιστώσει και με ενοχλούσε υπερβολικά. Σε λίγο καιρό θα απολυόταν και θα πήγαινε στην Αλεξανδρούπολη, στους γονείς του. Θα τον έχανα για πάντα και αυτό μου προκαλούσε τρέλλα. Για να ξεχνάω έπαιρνα τις ώρες που είχα βάρδια στο πλοίο ηρεμιστικά.

ΕΚΑΝΑ ΘΗΛΕΙΑ…

-Στο έγκλημα, πως κατέληξες;

-Χθες (Τρίτη) δεν πήγα στο πλοίο. Πήγα από τις 6 το πρωί στη γκαρσονιέρα μας (Ρέας 1) Στις 7το βράδυ ήλθε, με άδεια, ο Ανέστης (υπηρετούσε στο πολεμικό «Πάνδροσος»). Βγήκα έξω και αγόρασα δυο κεσέδες γιαούρτι, δυο παγωτά και μια σοκολάτα. Φάγαμε τα παγωτά και τη μισή σοκολάτα. Μετά ξαπλώσαμε στο κρεβάτι…

-Είχες προμελετήσει το έγκλημα;

-Όχι. Όταν αποκοιμήθηκε ο Ανέστης (στις 8.30μμ) ξανασκέφτηκα ότι θα τον έχανα. Πήγα στο μπάνιο και πήρα ένα κορδόνι, στο οποίο απλώναμε τα ρούχα. Το έκοψα στα τρία και σχημάτισα δυο θηλειές. Ξαναγύρισα στο υπνοδωμάτιο με το διπλό κρεβάτι, πέρασα τη θηλειά στο λαιμό του Ανέστη και την έσφιξα. Εκείνος ξύπνησε. Σηκώθηκε, με κόπο. Ήλθαμε στα χέρια. Πέσαμε στο πάτωμα, με τη θηλειά στο λαιμό ο Ανέστης.

Στο κομοδίνο ήταν ένα κοφτερό μαχαίρι, που είχαμε αγοράσει από το Μοναστηράκι για ενθύμιο. Το άρπαξα και στο σκοτάδι έκοψα το λαιμό του Ανέστη. Το δωμάτιο γέμισε από αίματα. Ύστερα άλλαξα ρούχα, πλύθηκα, πήρα 500 δραχμές και κάτι κέρματα από τον Ανέστη, έβαλα σε μια τσάντα κονσέρβες και βγήκα από την γκαρσονιέρα αφήνοντας το κλειδί στην πόρτα.

Με ταξί πήγα στην πλατεία Κουμουνδούρου και από με λεωφορείο στην Ελευσίνα, στην περιοχή διυλιστηρίων, όπου είναι το σπίτι της θείας μου. Κοιμήθηκα στο ύπαιθρο.

Σήμερα (Τετάρτη) το πρωί πήγα στο σπίτι της θείας μου (Μαρκέλλα, αδελφή της μητέρας του). Σε μια στιγμή, που βγήκε εκείνη έξω να ταϊσει τις κατσίκες, βρήκα την ευκαιρία να τηλεφωνήσω στο σπίτι του Ανέστη στην Αλεξανδρούπολη. Στο τηλέφωνο απάντησε η μητέρα του.

«Πρέπει να ειδοποιήσεις τον πατέρα του Ανέστη, της είπα. Κάτι σοβαρό του συμβαίνει.

Εκείνη ρώτησε ποιος τηλεφωνεί. Της απάντησα «δεν σ’ ενδιαφέρει» και έκλεισα το τηλέφωνο…

ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ

Μετά ο δολοφόνος επικοινώνησε με τη μητέρα του, που είναι καθαρίστρια σε σχολείο. Της είπε, ότι βρίσκεται στην Ελευσίνα και αποφάσισε να μην ξαναεπιστρέψει στη μονάδα του. Αργότερα συναντήθηκε με τη μάνα του. Πήγαν στο σπίτι της γιαγιάς του. Εκεί ο δράστης απεκάλυψε στη μάνα του ότι θέλει να συναντηθεί με δικηγόρο. Έτσι κατέληξαν στο γραφείο του Κ.Π.

-Το μαχαίρι τι το έκανες;

-Το πέταξα. Μη με ρωτάτε που. Δεν θέλω να βρεθή και

να το πιάση άλλο χέρι , γιατί το μαχαίρι αυτό με συνδέει με κοινές αναμνήσεις με τον Ανέστη…

-Πάλι θα σε ξαναρωτήσω. Γιατί τον σκότωσες;

-Αγαπάω τον Ανέστη. Τον ζήλευα. Δεν ήθελα να έχη σχέσεις με άλλους, δεν ήθελα να τον χάσω…

Η σκηνή της παραδόσεως του δολοφόνου στους αστυνομικούς είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν κινηματογραφικές περιπετειώδεις ταινίες. Εφτά αστυνομικοί της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, με υπερένταση των δυνάμεών τους, μπόρεσαν να’ ακινητοποιήσουν ένα μαινόμενο ταύρο.

Ουρλιάζοντας, ο δολοφόνος οδηγήθηκε σε αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε στη Γενική Ασφάλεια. Στα χέρια του είχε πάντα τη φωτογραφία του Ανέστη…

Το άγριο έγκλημα αποκαλύφθηκε μετά το τηλεφώνημα που έκανε ο δράστης στην Αλεξανδρούπολη. Ο πατέρας του θύματος τηλεφώνησε στον γνωστό του στην Αθήνα Ε. (συνταξιούχος υπομοίραρχος της Χωροφυλακής). Ο τελευταίος πήγε στη γκαρσονιέρα του θύματος και όταν είδε το κλειδί εξωτερικά στην πόρτα ειδοποίησε την αστυνομία. Στις 10.15 το πρωί, ο διοικητής του ΙΑ’ Παραρτήματος Ασφαλείας Ν.Γ. εύρισκε μέσα στη γκαρσονιέρα, σε λίμνη αίματος άγρια δολοφονημένο τον Ανέστη.

ΚΟΜΜΕΝΟΣ ΛΑΙΜΟΣ

Το θύμα ήταν πεσμένο μπρούμυτα, με κομμένο τον λαιμό και το βρόχο. Δίπλα υπήρχε ένας άλλος βρόχος, εφεδρικός. Ο Ανέστης ήταν σχεδόν γυμνός. Φορούσε μόνο ένα ημιδιαφανές μαύρο σλιπ. Στο πάτωμα, πάνω στα αίματα, είχαν σχηματισθή αποτυπώματα γυμνών ποδιών.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΟΡΓΙΩΝ

Το σκηνικό στο οποίο διαπράχθηκε το άγριο έγκλημα είναι χαρακτηριστικό της ανώμαλης ψυχοσυνθέσεως δράστου και θύματος.

Διπλό κρεβάτι, με δυο μαξιλάρια. Πάνω στο κρεβάτι υπήρχαν μόνο δύο κουβέρτες. Τοςυ τοίχους εκάλυπταν φωτογραφίες γυμνών γυναικών σε οργιαστικές στάσεις, αλλά και γυμνών ανδρών. Σ’ ένα ντουλάπι βρέθηκαν τέσσερα κουτιά με χάπια «Καντέξ» (καταπραϋντικά και οπιούχα). Στο διπλανό δωμάτιο υπήρχαν: Ένα μικρό ντιβάνι, δυο ναυτικά καπέλλα, μια περούκα γυναικεία, με μαλλιά καστανού χρώματος και ένα κλομπ κρεμασμένο στον τοίχο. Όλη η ατμόσφαιρα πρόδιδε ότι η γκαρσονιέρα της σφαγής ήταν και άντρο ακατανόμαστων οργίων! Την είχε νοικιάσει,πριν δέκα μήνες το θύμα. Εκείνο πλήρωνε και το νοίκι (1.500 δραχμές). Κλειδί της γκαρσονιέρας είχε και ο δράστης.

ΠΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο Ανέστης δεν είχε βάλει στη γκαρσονιέρα του ποτέ γυναίκα. Ο μόνος που μπαινόβγαινε ήταν ο Χρήστος, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τον Δ.Λ. (έχει καθαριστήριο απέναντι από την γκαρσονιέρα).

Ο Δ.Λ. είδε για τελευταία φορά ζωντανό τον Ανέστη.

-Ο Ανέστης, είπε ο Λάμπρου, ήταν πελάτης μου. Το περασμένο Σάββατο έφερε ένα παντελόνι τζην, να το καθαρίσω. Τη Δευτέρα ήρθε και το πήρε ένας περίεργος τύπος. Τον είχα δη και άλλες φορές. Ένα ψιλόλιγνο παιδί, που φορούσε άλλοτε ναυτικά και άλλοτε στενό εφαρμοστό παντελόνι με ψηλές μπότες, όπως οι γυναίκες…

-Κοπέλλες συνόδευαν τον Ανέστη;

-Ποτέ δεν είδα να συνοδεύεται από κοπέλλες. Μόνο από τον περίεργο τύπο που σας μίλησα. "