Λίγο ποπ, λίγο Μπρέγκοβιτς και ο Κοέλιο

Ψες βράδυ πήγα κ είδα το πόνημα της Παναγιάς της ποπατζούς (aka Madonna), την ταινία filth & wisdom. Το στόρι: νεαρός μποέμ καλλιτέχνης μετανάστης Ρουμάνος περιμένει να τον ανακαλύψουν. Συγκατοικεί με δυο γυναίκες: η μία χορεύτρια που δουλεύει σε κωλάδικο, η άλλη φαρμακοποιός που θέλει να γνωρίσει τον κόσμο. Δεν ήταν αριστούργημα -όχι- αλλά η κυλούσε ευχάριστα για τα 85 λεπτά της -όχι περισσότερο. Φαφλατολογούσε ανώδυνα σε βάθη ψαγμένου κοριτσίστικου λευκώματος (δυο πόρτες έχει η ζωή κλπ), ενώ σαφείς ήταν οι επιρροές της από το βρετανικό κινηματόγραφο -άλλωστε τον παντρεύτηκε. Επίσης συχνά αυτοαναφορική (ήθελε να μας θυμίσει πως -μπορεί να είναι μια βασίλισσα σήμερις- αλλά είναι και κορίτσι του λαού που ξεκίνησε από το βούρκο -σαν την Άντζελα). Μέχρι και η μία εκ των πρωταγωνιστριών (η Vicky McClure) της έφερνε λιγάκι στα μούτρα. Σαν ανακάτεμα Μαντόνα με Σάρα Τζέσικα δεν είναι? PS. από ολόκληρες νύχτες πρεμιέρας αυτό είδα. ξέρω: ντροπ ον μι. αλλά δεν πρόκαμα: ακόμα κάνω βελονάκι τους σεμέδες για το καινούριο σπιτι μου και αυτη η μοδίστρα ακόμα να με ράψει για τη μεγάλη βραδιά -το Σάββατο ντε... ****για να διαβάσεις για την πολιτική/κοινωνική διάσταση της παρουσίας της στη δημόσια ζωή δες εδώ το καλό το σωστό το κείμενο του Πάνου